Bir zamanlar susan, gölgede kalan kadın…
Cumhuriyet’le birlikte adını duvarlara, okul sıralarına, meclis kürsülerine yazdı.
Kız çocuklarının yüreğine ışık düştü.
O ışıkla ellerine kalem aldı, saçlarını örüp okula koştu.
Ve ilk kez bir anne, kızını “sen okuyacaksın” diyerek yolcu etti.
Cumhuriyet kadına sadece haklar vermedi…
Bir değer verdi.
“Sen yapamazsın” diyen seslerin arasında, “Seninle olur” diyen bir ülke doğdu.
Kadın artık yalnız değildi.
Kanunların, vicdanların, umutların içinde yer buldu kendine.
O günlerden bugüne…
Kadın öğretmenler, doktorlar, pilotlar, sanatçılar yetişti.
Bir zamanlar mermi taşıyan eller, artık kalem tuttu.
Bir zamanlar susan dudaklar, şiirler söyledi, şarkılar yazdı.
Cumhuriyet, kadına yalnızca yol açmadı…
O yolda yürümek için cesaret verdi.
“Benim adım var,” diyebilmenin gücünü verdi.
Ve biz bugün, bu mirası kalbimizde taşıyoruz.
Kendimizi her aynada, her işte, her başarıda yeniden görüyoruz.
Çünkü Cumhuriyet: Her kadının gözlerindeki o parıltıdır.
Her kız çocuğunun “Ben büyüyünce…” diye başlayan cümlesidir.
Cumhuriyet, biziz.
Bizim sesimiz, bizim yarınımız.
Ve biz biliyoruz…
O ışığı ilk yakan bir lider vardı.
Kadının yüreğine Cumhuriyet’i armağan eden,
Onun varlığında bir ulusun geleceğini gören bir adam…
Mustafa Kemal Atatürk.
Minnetle, sevgiyle, sonsuz teşekkürle…
Senin yolunda, senin ışığında.
Cumhuriyet Bayramımız kutlu olsun…
Kadınla, sevgiyle, cesaretle.
Ve ötesiyle.