Toprak Razgatlıoğlu’nun 2025 Dünya Superbike Şampiyonluğu, tam da bu yüzden sadece bir spor başarısı değil.
Bu, “pes etmemek” kelimesinin, terle, çamurla, inatla yeniden yazılmış hâli.
Rakibi onu pist dışına ittiğinde, herkes nefesini tuttu.
Ama o…
Ne öfkelendi, ne bahane aradı.
Sadece başını eğdi, motorunu doğrulttu ve devam etti.
Çünkü Toprak, düşmemeyi değil; düşse bile kalkmayı öğrenmişti.
Ve belki de hayatın en gerçek şampiyonluğu buydu zaten:
Kendini dışa değil, içe karşı savunmak.
Toprak’ın hikâyesine bir pistten değil, bir aynadan bakalım aslında.
Hepimizin içinde bir “viraj” var.
Bir anda yönümüzü değiştiriyor, hızımızı kesiyor, dengesizleştiriyor.
Ve o anlarda, çoğumuzun yapamadığı şeyi Toprak yapıyor:
Korkmadan, sarsılmadan, devam ediyor.
Motorun sesi, kalp atışı gibi ritmik; ama esas ritim onun içinden geliyor.
O, yarışmıyor varlığını sürdürüyor.
Dünya ses çıkarırken, o susuyor.
Çünkü bazen en yüksek hızda bile, sessizliktir seni koruyan.
Ve sonunda gösterdi ki,
başarı dediğin şey bazen parlayan bir kupa değil,
yere düşmeyen bir kalptir.
Bu yazıyı okurken belki sen de kendi virajını düşünüyorsun.
Belki yönünü kaybettiğin, belki hızını alamadığın o anları…
Toprak’ın hikâyesi bize şunu fısıldıyor:
“Düşebilirsin. Ama düşmek son değil.
Kalkmak, yeniden denemek,işte asıl yarış orada başlıyor.”
Bir pistin ortasında, milyonlarca insanın kalbinde yankılanan sessiz bir cümle var:
“Hız değil, inanç kazandırır.”
Ve bu cümle, aslında hepimiz için.
Çünkü hayat da bir yarış;
virajları sert, zemini kaygan, kuralları belirsiz.
Ama denge, korkmamakta değil…
Devam etmekte.
Hepimizin içinde bir Toprak olsun.
Düştüğünde kalkmayı bilen, sessizce güç toplayan…
Yol bazen kaygan olabilir, ama unutma:
Korkmadan gidenler, sonunda hep ışığa çıkar.